Eyvi
Ég man hins vegar eftir því hvað við systurnar urðum kindarlegar einu sinni þegar við vorum í matarboði þar heima ásamt foreldrum okkar. Við höfðum skroppið eitthvað upp á loft eftir matinn og í stiganum á leiðinni niður aftur mættum við Línu ömmu hans í stiganum(hún hafði reyndar setið til borðs með okkur). Hún var afskaplega falleg og notaleg kona og nú heilsaði hún okkur með virktum og spurði hvort við „þekktum nokkuð hann Bjössa mág hennar í Vestmannaeyjum“ (pabba okkar)!!
Við urðum eitt spurningamerki í framan og böbluðum eitthvað alveg eins og kjánar en fengum svo að vita á leiðinni heim að „Lína frænka“ væri með Alzheimer og það væri ástæðan fyrir þessu minnisleysi hennar á ættartengslunum við okkur systur. Já, ekki skemmtilegur sjúkdómur þessi Alzheimer.